‘ಸರ್ ಈಗ ಪಿ.ಇ ಕ್ಲಾಸ್ ಇರೋದು. ನಿಮ್ಮ ತರಗತಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಇರೋದು’

ಶಾಲೆಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದಾಗ ದಿನಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ತರಗತಿಗಳು ಇರ್ತಾವೆ? ಯಾರು ಯಾರು ತಗೋತಾರೆ? ಅನ್ನೋ ಟೈಮ್‌ಟೇಬಲ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ತಾರೆ. ಶಾಲೆ ಆರಂಭವಾಗಿ ಒಂದು ವಾರದ ತನಕ ಗೊತ್ತಿರುವ ಪ್ರಕಾರ ಹಳೆಯ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ತರದಲ್ಲಿ ತರಗತಿಗಳು ನಡೀತಾ ಇರ್ತಾವೆ. ಒಂದಿಷ್ಟು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೂ ಸರಿಯಾಗಿ ತರಗತಿಗಳ ಹಂಚಿಕೆಯಾಗಬೇಕು, ಶಿಕ್ಷಕರುಗಳಿಗೆ ಆಗಾಗ ತರಗತಿಗಳ ನಡುವೆ ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು, ಪ್ರತೀ ತರಗತಿಗೂ, ಪ್ರತೀ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೂ ತರಗತಿ ಸಿಗುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು… ಹೀಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಯೋಚನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿಯ ಯೋಜನೆ ಸಿದ್ಧಮಾಡುವುದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂಬುದು ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ತಯಾರಿಸುವ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರವಾಗಿದೆ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಭಾಷೆ, ಗಣಿತ, ವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಸಮಾಜ ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರತೀದಿನವೂ ತರಗತಿ ಕೊಡಬೇಕಿತ್ತು. ದ್ವಿತೀಯ, ತೃತೀಯ ಭಾಷೆಗೆ ವಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ತರಗತಿ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದರೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್, ಗ್ರಂಥಾಲಯ, ಪಿ.ಇ ಹೀಗೆ ಇತರ ತರಗತಿಗಳಿಗೆ ಒಂದೆರಡು ತರಗತಿಗಳಾದರೂ ಇರಲೇ ಬೇಕಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಇವೆಲ್ಲವುಗಳನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ತಯಾರಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಾಕುಸಾಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂತೂಇAತೂ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದೇ ತಡ ಮಕ್ಕಳಿಗಂತೂ ಖುಷಿಯೋಖುಷಿ ಏಕೆಂದರೆ ದಿನವೂ ಎಲ್ಲಾ ಪುಸ್ತಕ, ನೋಟ್ಸ್ಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬರುವುದು ತಪುö್ಪತ್ತದೆ ಎಂಬುದಾಗಿತ್ತು. ಶಿಕ್ಷಕರು ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ನೋಡಿ ಏನಾದರೂ ತರಗತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೇಕಾಗಿದ್ದಲಿ, ಬಿಡುವಿಲ್ಲದೆ ತರಗತಿಗಳು ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಹೀಗೇ ಕೊಂಚ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಅಂತಿಮ ವೇಳಾಪಟ್ಟಿ ತಯಾರಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪರೀಕ್ಷೆಯೇ ಬಂದಿರುತ್ತಿತ್ತು.

ಈ ತರಗತಿಗಳು ವೇಳಾಪಟ್ಟಿಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾಗಿ ನಡೆಯತೊಡಗಿದವು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ರಜೆ ಹಾಕಿದಾಗ ಆ ತರಗತಿಗಳನ್ನು ಇತರ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿಯಾಗಿ ನೀಡಿದಾಗ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪಾಠ-ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿದ್ದ ಶಿಕ್ಷಕರು ಆ ತರಗತಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ತರಗತಿ ಹಾಕಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಆ ಶಿಕ್ಷಕರ ಬಳಿ ತನಗೆ ತರಗತಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆಯೆಂದು, ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಸಲು ಆ ತರಗತಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಕೇಳಿದಾಗ ಆ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ತರಗತಿಯ ಶಿಕ್ಷಕರು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಒಪ್ಪುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವರ ತರಗತಿಗಳೇ ಹಿಂದುಳಿದಿದ್ದಾಗ ಅವರೇ ತರಗತಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅದೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಾವು ನಿರೀಕ್ಷಿಸದೇ ಇದ್ದ ಶಿಕ್ಷಕರು ತರಗತಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಂತೋಷ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬೇಸರ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಅನಿರ್ವಾವಾಗಿ ತರಗತಿ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿತ್ತು.
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಶಿಕ್ಷಕರು ತಾವು ರಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಾಗ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎನಿಸುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮೊದಲೇ ನೋಟ್ಸ್ ನೀಡಿ, ‘ನನ್ನ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಸಿ, ನಾಳೆ ನಾನು ಶಾಲೆಗೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ’ ಎಂದಾಕ್ಷಣ. ಏಕೆ? ಎಂದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾವುದೋ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳೆಂದು ತಿಳಿದಾಗ ‘ ನಿಮ್ಮ ತರಗತಿನ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೋತಿವಿ’ ಎಂದಾಗ ನಾನು ಅಷ್ಟೇ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಹೀಗೆ ಆಗಿತ್ತು. ನಾನು ಶಾಲೆಗೆ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ನೋಟ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ರಜೆ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಬೆಳಗ್ಗೆ ‘ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಾ?’ ಎಂದಾಗ, ‘ಇಲ್ಲ ಸರ್, ಮೇಡಂ ನಿಮ್ಮ ತರಗತಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರು ಪಾಠವನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಹಾಗಾಗಿ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಸಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ’ ಎಂದರು. ‘ಹೋಗಲಿ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ’ ಎಂದು ನೋಟ್ಸ್ ಮರಳಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ನನ್ನ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಸಿದ್ದಾಯಿತು.

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತರಗತಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದ್ದಾಗ ಇತರ ಪಾಠಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿದ್ದ ಶಿಕ್ಷಕರ ಬಳಿಯೇ ತರಗತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ಇದ್ದವು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಮತ್ತು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ತರಗತಿಗಳ ಶಿಕ್ಷಕರ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪಡೆದು ಅವರ ತರಗತಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಮಕ್ಕಳು ಆ ತರಗತಿಗಳೆ ಹೋದಾಗ ಅಷ್ಟೇನು ಬೇಸರಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ತರಗತಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಈ ರೀತಿಯ ತರಗತಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದಾಗ, ‘ಇವತ್ತು ನಿಮ್ಮ ತರಗತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಬುಕ್ಸ್-ನೋಟ್ಸ್ ಏನೂ ತಂದಿಲ್ಲ’ ಎಂದು ನಗುತ್ತಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ನಗುತ್ತಾ, ‘ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ರಫ್‌ನೋಟ್ಸ್ಲಿ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಿ, ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೋಟ್ಸ್ಲಿ ಬರೆದರೆ ಎರಡೆರಡು ಸಲ ಬರೆದು ಬಹಳ ಬೇಗ ಉತ್ತರ ಕಲಿಯುತ್ತೀರಿ’ ಎಂದಾಗ ಕೆಲವರಂತೂ ಸಪ್ಪೆ ಮೋರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದ್ದರಿಂದ ಬೆಂಚ್‌ಗೆ ಒರಗಿಕೊಂಡು ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿ ಬಂತೆAದರೆ ಆಟದ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಆಡದಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಆಟದ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು ಎಂಬುದೊAದು ಸಣ್ಣ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದೊಂದು ದಿನ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆಸಲೆಂದು ಪಿ.ಇ ಶಿಕ್ಷಕರ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ತರಗತಿಗೆ ಹೊರಟೆ. ಮಕ್ಕಳು ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ದೈಹಿಕ ಶಿಕ್ಷಕರು ಬರುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಖುಷಿಯಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಆ ತರಗತಿಗೆ ನಾನು ಹೋದಾಗ ನನ್ನನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷೆಯೇ ಮಾಡದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಎದ್ದು ನಿಂತರು ಆದರೆ ಒಂದೂ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅರೆಕ್ಷಣದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಒಕ್ಕೋರಲಿಂದ ‘ಸರ್ ಈಗ ಪಿ.ಇ ಕ್ಲಾಸ್ ಇರೋದು. ನಿಮ್ಮ ತರಗತಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಇರೋದು ’ ಎಂದರು. ಅದು ಗೊತ್ತಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಪಿ.ಇ ಶಿಕ್ಷಕರ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡೇ ಈ ತರಗತಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಒಂದೊAದು ಮಗುವಿನ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಒಂದೊoದು ರೀತಿಯ ಭಾವನೆಗಳು ಬರತೊಡಗಿದವು. ತರಗತಿಗೆ ಬಂದದ್ದಕ್ಕೆ ಕೆಲವು ಮಕ್ಕಳು ಖುಷಿಯಿಂದ ಇದ್ದರು, ಕೆಲವರು ಇವರೇಕೆ ಈಗ ಬಂದರು? ಎಂದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು.

ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಏನು ಮಾಡಬೇಕೋ ತೋಚದೆ ತಮ್ಮ ನೋಟ್ಸ್ಅನ್ನು ಶಬ್ಧಬರುವಂತೆ ಬೆಂಚ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟರು. ಕೆಲವರ ಬೇಸರ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು, ಕೆಲವರಂತೂ ತಮ್ಮ ಹಣೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡರು, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಇತರ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಕಣ್ಣಸನ್ನೆ ಮಾಡುತ್ತ, ‘ಏನು ಮಾಡೋ ಹಾಗಿಲ್ಲ, ಬರ್ಕೋಳ್ಳಬೇಕಿದೆ’ ಎಂದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು. ಕೆಲವರು ‘ಸುಮ್ಮನೆ ಸರ್ ನಮ್ಮ ತರಗತಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಗೆ ಬಿಡಬಹುದು’ ಎಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಯತೊಡಗಿದರು. ಒಂದಿಬ್ಬರು, ‘ಹಾಗಾದರೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ನಿಮ್ಮ ತರಗತಿಲಿ ಪಿ.ಇ ಗೆ ಕಳಿಸ್ತಿರಾ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೇಳುವಂತೆ, ‘ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿವೆ ಪಾಠ-ಪದ್ಯಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದುಳಿದಿವೆ ಹಾಗಾಗಿ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ನಾನೇ ಬರುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಹೋ… ಎಂದು ಕೂಗಿದರು. ಅದಾವುದಕ್ಕೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಇದರ ಮಧ್ಯೆ ಅಕ್ಷರಜೈನ್ ‘ಹಾಗಾದರೆ ಸರ್ ನಾಳೆಯೂ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಯನ್ನು ನೀವೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು’ ಎಂದಳು. ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗರು ಅವಳನ್ನೆ ಗುರಾಯಿಸುವಂತೆ ನೋಡತೊಡಗಿದರು. ನನಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ ‘ಒಂದು ತರಗತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಂದಾಗಲೇ ಬೇಡ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದವಳು ನಾಳೆಯೂ ತರಗತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಳಲ್ಲ?’ ಎಂದುಕೊoಡೆ ಆಗ ತಿಳಿದದ್ದು ಏನೆಂದರೆ, ಇಂದು ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಆಟಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದು, ಹುಡುಗರಿಗೆ ಪಿ.ಇ ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ನಾಳೆ ಹುಡುಗರು ಆಟಕ್ಕೆ, ಹುಡುಗಿಯರು ನೋಟ್ಸ್ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ ಎಂಬುದಾಗಿತ್ತು. ತಮಗೂ ಆಟಕ್ಕೆ ಬಿಡದೇ ಇದ್ದಾಗ ಇತರರಿಗೂ ಬಿಡಬಾರದು ಎಂಬುದು ಅವಳ ಮುಂದಾಲೋಚನೆಯಾಗಿತ್ತು. ನಕ್ಕು ತರಗತಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ.

ಪಿ.ಇ ತರಗತಿ ಎಂದರೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅದೊಂತರ ಸಂತೋಷದ ತರಗತಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಅನುಮಾನವೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ತರಗತಿಗೆ ಇತರ ಶಿಕ್ಷಕರು ಹೋದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಸಿಗುವ ಸ್ವಾಗತ ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಮಾತ್ರ ವರ್ಣನಾತೀತ (ಅನುಭವಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತದೆ) ಆದರೂ ಮಕ್ಕಳು ಆ ತರಗತಿಯನ್ನು ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಕಾರಣ ಆ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಪಾಠ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ತಮ್ಮ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಆಟ ಆಡಲು ಅವಕಾಶ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕೊರಗನ್ನು ಸದಾ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ’ ಎಂಬುದoತು ಸತ್ಯ. ಆದರೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಮಗೂ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ‘ಪಾಪ ಈ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವಾರದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಒಂದೋ/ಎರಡು ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಯನ್ನೂ ನಾವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಾಗ ಅನಿವರ‍್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ’ ಎಂದು. ಎಂದಾದರೂ ಒಂದು ದಿನ ಬೇರೆ ತರಗತಿಯನ್ನು ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿಯಾಗಿ ನೀಡಿದರೆ ಆಗಲಾದರೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಗೆ ಕಳಿಸಬೇಕು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಸಮಯ ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಬರುವುದೋ ಇಲ್ಲವೋ ಕಾದು ನೋಡಬೇಕಿದೆ. ಆದರೂ ಪಿ.ಇ ತರಗತಿಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡಲು ಹೋದಾಗ ಸಿಕ್ಕ ಸ್ವಾಗತ ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೂ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ…